در این بلندی آمد چو زینب
شد روز روشن در دیده اش شب
گودال بود ونور دو عینش
از یک طرف شمر یک سو حسینش
دور وبر آن گودال خونین
هر کس که آمد زد از رۀ کین
در پیش چشم مظلومه خواهر
یک ضربه برآن جسم مطهر
زان مردمان بی نام وبی ننگ
می زد یک تیر واندیگری سنگ
آن یک به نیزه وان یک به شمشیر
گویا تن شه بوده چو نخجیر
زینب نگاهش بوده به گودال
نوردوعینش می زد می زد پر وبال
ای وای از آن دم شمر ستمگر
بگرفته بر کف از کینه خنجر
او چکمه در پا بر روی سینه
بنشسته اما با بغض وکینه
خواهر نگاهش سوی برادر
چشم برادر هم سوی خواهر
کرد این اشاره با خواهر خود
با آن یگانه غم پرور خود
بر گرد خیمه ای یاور من
آمد کنار من مادر من
جای تو مادر باشد کنارم
من در کنارش جان می سپارم
التماس دعا : محسن زاده